سجده، نهایت خضوع و خشوع انسان در پیشگاه خدای بی همتا است. فرمانی است از جانب او که در نمازها این خضوع خاصّ را بر خاک و آنچه از آن روید و خوردنی و پوشیدنی نباشد، به جا آوریم. کسی که معنای عبودیت را دریافته باشد و خود را بنده ی حق تعالی بداند، هیچگاه در مقابل دستورهای او چون و چرایی نمی‌کند.
حال اگر اثبات شود که او دوست می دارد این سجده بر خاک قبر سرور و سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام باشد، آیا این منافاتی با عبادت نمازگزار دارد؟ یا این که تأکید می‌کند: من در این جهت نیز از خویشتن اختیاری ندارم، هر آنچه مولا بپسندد من نیز می‌پسندم. پس این نیز خضوع دیگری در ساحت قدس او و در پیشگاه اولیای او است.
آری خدای حکیم دانا، چنین اراده فرموده که یاد و نام حضرت سیدالشهدا علیه السلام، که زنده کننده ی نماز و عبادت است زنده بماند.
خاطره ی مجاهدت بی نظیر او و فداکاری یاران باوفایش، که بنابر فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام در تمام عالم هستی نظیر ندارند [1] ، هیچگاه از خاطر نمازگزاران و عبادت کنندگان دور نشود. شیعه هیچگاه تربت را معبود خویش قرار نداده است و غیر خدا را سزاوار پرستش نمی داند، و همچنان که همه ی مسلمانان عالم به سوی کعبه نماز می‌گزارند، بی آن که کعبه را پرستیده باشند، همچنین ما برای اطاعت این فرمان استحبابی بر خاک کربلا نماز می‌گزاریم.
شیخ صدوق قدس سره از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که فرمود: «سجده کردن بر خاک قبر امام حسین علیه السلام باعث می‌شود که تا زمین هفتم نورانی شود» [2] .
شیخ طبرسی، از آن حضرت روایت می‌کند که فرمود: «سجده بر تربت حضرت سیدالشهدا علیه السلام حجابهای هفت گانه را دریده و پاره می‌کند» [3] .
شیخ طوسی، (متوفای 460 ق) و قطب راوندی، (متوفای 573 ق) از معاویة بن عمار نقل می‌کنند:
امام صادق علیه السلام کیسه ای از دیبای زرد رنگ داشت، که در آن تربت امام حسین علیه السلام گذاشته بود. هنگام نماز آن خاک را بر سجاده ریخته و بر آن سجده می‌کرد و می فرمود: «سجده بر تربت ابی عبدالله الحسین علیه السلام حجابهای [4] هفت گانه را پاره کرده و از بین می‌برد» [5] .
شیخ دیلمی، (متوفای 771 ق) می فرماید: امام صادق علیه السلام برای اظهار خشوع و خضوع نزد خدای تعالی بر غیر تربت امام حسین علیه السلام سجده نمی‌کرد [6] .
شیخ احمد طبرسی، (متوفای قرن ششم) و قطب راوندی، (متوفای 573 ق) چنین می نگارند: یکی از سؤالهایی که کتباً به محضر امام زمان علیه السلام فرستاده شده بود این بود که آیا سجده بر مُهری که از خاک قبر امام حسین علیه السلام ساخته شده باشد فضیلتی دارد؟ آن سرور گرامی در جواب مرقوم فرمود: «این کار درستی است و دارای فضیلت است» [7] .